Eveeet, gel gelelim okula yerleştik, üniversiteye başladık ve neler oldu;
Odalarımıza bir güzel yerleştik, okulu gezdik, kasabayı keşfetmeye gittik. Heeerşey süper görünüyordu. Ne kadar otele yerleşmiş gibi de hissetsem ilk 3 ay sonrasında artık odamın evim olduğunu farkettim. Ne oldu nasıl oldu hatırlamıyorum ama telefon almak için kasabaya inmiştik, fakat bir türlü halledemedik. E ne olacak şimdi!? Aileme ulaşamazsam? Kampüste bizim kızlarla haberleşemezsem? Anlık panik! Sonra derin bir nefes! En azından birimizin telefonu oldu ve bir şekilde haberleştik- ders çıkışlarını ezberledik buluşacağımız yerleri belirledik vs vs. 2 hafta sonra telefonum olunca cok rahatlamıştım. Artık tam Colchester'lı ve üniversiteli olmaya hazırdım.
İnanılmaz güzel bir tecrübe! Kalbim pır pır! İlk sene "Foundation" dediğimiz sene yani hazırlık. Maksat İngilizce biraz daha pekişsin, ortam yapalım arkadaş edinelim. İyiki de hazırlık okumuşum, arkadaş edindiysem o sene edindim. Birinci sınıflara bakınca herkes her yerde, birbirlerinden habersiz. En azından bizim departmanın hazırlık kısmında hep etkinlik, her gün ders (evet her gün ders, yanlış duymadınız, ama 1'er 2'şer saatlik 4-5 ders). Hiç de batmadı valla! Pek keyifle gittim, pek keyifle döndüm.
Bizim kampüs kocaman, kasabaya inmeye bile gerek yok :) Çayırlarda gez toz koş, ne yaparsan yap. Bu sebeple Colchester'a ilk sene sadece alışveriş yapmaya o esnada da yemek yemeğe inerdik. Sainsburys gözde marketimizdi! Ardından Turkish Market ve tabii ki Nandooos veya Pizza Hut! Ah o Pizza Hut! Olaki İngiltere'ye yolunuz düşerse mutlaka nami diğer "double the chocolate double the pleassure" temalı hot chocolate cookie dough yiyin. Türkiye'de yok, olan da pek iyi değildi. Diğer ülkeleri bilemem ama İngiltere'deki hakkaten güzel. Sonrasinda Starbucks kahveleri ve kampüse dönüş.
Haftanın bir günü de kampüse yemek getirtirdik ki motive olalım bla bla :)- yemeğe bahane mi yok! Haftanın diğer günleri mutlaka mutfakta ortak yerdik, kızların odaları farklı yerde de olsa hep toplanır mutlaka beraber yerdik akşamları. Aynı evimizdeki gibi, kampüs hayatını gerçekten de benimsemiştik. O günleri gerçekten çok özlüyorum...
